ZAJĘCIA
TERAPII PEDAGOGICZNEJ
W naszej
szkole organizowane są zajęcia z terapii pedagogicznej (zajęcia
korekcyjno - kompensacyjne), które rozwijają i aktywizują te
wszystkie funkcje intelektualne i właściwości osobowościowe
uczniów, które umożliwiają im pełne uczestnictwo w procesie
dydaktyczno - wychowawczym.
Zajęcia
odbywają się trzy razy w tygodniu, pod kierunkiem specjalnie
przygotowanych do tego terapeutów pedagogicznych. Grupa
dzieci liczy kilku uczestników, a dobierana jest według
stwierdzonych zaburzeń rozwojowych i wieku. Podstawą do
zakwalifikowania na zajęcia są wyniki diagnozy przeprowadzonej w
Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej.
W KILKU
SŁOWACH O TERAPII PEDAGOGICZNEJ….
Terapia pedagogiczna to specjalistyczne zajęcia
korekcyjno-kompensacyjne, prowadzone różnymi metodami i
technikami, które mają na celu usprawnianie zaburzonych funkcji
percepcyjno-motorycznych i wyrównanie deficytów rozwojowych.
Najważniejszy cel terapii
Celem najważniejszym terapii pedagogicznej jest stworzenie
możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i
społecznego dzieciom z trudnościami rozwojowymi, rozwoju na
miarę ich możliwości.
Dziecko
dyslektyczne uczęszcza na zajęcia terapeutyczne, by
usprawnieniu
uległy jego funkcje percepcyjno-motoryczne, żeby wyrównać braki
w wiadomościach i umiejętnościach szkolnych, a przez to - by
wyeliminować niepowodzenia szkolne oraz ich emocjonalne i
społeczne konsekwencje.
Celami
szczegółowymi terapii pedagogicznej, jakie znaleźć można zapewne
w większości scenariuszy zajęć korekcyjno-kompensacyjnych są:
-
wspomaganie rozwoju sprawności manualnej i graficznej,
-
kształtowanie i rozwijanie analizy oraz syntezy wzrokowej i
słuchowej,
-
usprawnianie orientacji w schemacie własnego ciała i
przestrzeni,
-
kształtowanie i rozwijanie koordynacji
wzrokowo-słuchowo-ruchowej,
-
rozwijanie koncentracji uwagi, pamięci i spostrzegawczości,
-
rozwijanie umiejętności czytania i pisania,
-
motywowanie do systematycznej pracy,
-
rozbudzanie wiary we własne siły i możliwości.
Odpowiedzialność
Podczas
trwania całej terapii ważne jest, by wszyscy jej uczestnicy
wzięli za nią odpowiedzialność. Dotyczy to szkoły, czy też
poradni – w osobie terapeuty, rodziców oraz samego dziecka. Od
ciągłej i systematycznej współpracy wymienionych podmiotów
zależy powodzenie całej terapii. W praktyce chodzi tu o
intensywną pracę dziecka w szkole, w poradni, jak i w domu
.Ważne, by rodzice
wspierali swe dziecko we wszystkich jego
poczynaniach i zachęcali do udziału w zajęciach, ale i też
dopingowali je do kontynuowania pracy w domowych pieleszach.
Tylko
codzienne
ćwiczenia dadzą rezultaty terapeutyczne, nawet w formie
całkowitego wyeliminowania trudności dziecka. Dlatego namawiam
rodziców dzieci dyslektycznych do stałego kontaktu z osobą
prowadzącą terapię i bieżącego konsultowania rodzaju ćwiczeń,
jakie w danym momencie musi podjąć dziecko.
Nawet
najlepszy terapeuta, mając do dyspozycji tylko jedne zajęcia w
tygodniu, nie jest w stanie w istotny sposób wyeliminować
trudności dziecka. W tym wypadku musi być on raczej drogowskazem
dla rodziców i dziecka – wskazywać zadania do wykonania,
sprawdzać ich poprawność i motywować do dalszej pracy. To od
Waszego zaangażowania
– Drodzy Uczniowie i Rodzice – zależy
skuteczność terapii! Za M. Bohdanowicz
Dzieci z
trudnościami w nauce czytania i pisania powinny uczestniczyć w
zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych, zwanych również
terapią pedagogiczną. Ich istota sprowadza się do korekcji,
czyli usprawniania zaburzonych funkcji poznawczych i ruchowych
dziecka oraz ich współdziałania, a także do kompensacji-
usprawniania funkcji dobrze rozwijających się celem wspomagania
tych słabiej funkcjonujących lub częściowego ich zastępowania.
Zadaniem
terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących
efektem szkolnych niepowodzeń oraz wypracowanie motywacji do
nauki, której zwykle brakuje uczniom z dysleksją, gdyż utracili
ją wskutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych.
O specyficznych
trudnościach w nauce mówimy, jeżeli niepowodzenia szkolne,
dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują przy
co najmniej przeciętnej inteligencji, a niejednokrotnie wysokiej
sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz
zmysłach wzroku i słuchu, właściwej opiece wychowawczej oraz
dydaktycznej.
Gdy trudności te
mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w
uczeniu się czytania i pisania, mówimy o
dysleksji rozwojowej.
W wypadku specyficznych trudności w uczeniu się matematyki można
użyć terminu
dyskalkulia.
Czasem trudności
te występują jednocześnie, kiedy indziej mają
charakter trudności izolowanych, ograniczonych do jednej
umiejętności. Gdy dysleksja i dyskalkulia występują razem, są
przyczyną poważnych niepowodzeń szkolnych.
Zajęcia terapii pedagogicznej w szkole.
Konsultacje z terapeutami pedagogicznymi:
Barbara Krajinska w każdą pierwszą środę miesiąca o godz. 8.50 do
9.45
w pokoju nauczycielskim
Pomoc pedagoga szkolnego.
Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna
Polskie Towarzystwo Dysleksji oddział w Gdyni, ul.
Kcyńska 6, tel. 623 63 43.
FORMY PRACY Z
DZIECKIEM
Zdiagnozowanie dysleksji oznacza konieczność podjęcia
konkretnych działań, które umożliwią dziecku osiągnięcie
sukcesów na miarę jego rzeczywistych możliwości. Mając dużo
zrozumienia dla niepowodzeń szkolnych swojego dziecka, rodzice
powinni konsekwentnie wymagać od niego podejmowania pracy nad
trudnościami i pokonywania ich. Konsekwencje nieobjęcia ucznia
dyslektycznego terapią pedagogiczną, w tym codziennymi
dodatkowymi zajęciami, to w przyszłości ograniczenie możliwości
zdobycia wykształcenia, uprawiania atrakcyjnego zawodu, a więc
skutki, które mogą wpłynąć na całe życie człowieka. Jeśli
chcemy naprawdę pomóc naszemu dziecku, jest na to tylko jeden
skuteczny sposób- systematyczna praca.
Co rodzice robić powinni:
Zrozumieć problem dziecka ( dziecko nie jest leniwe czy
niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwiej ukierunkowanej
pomocy).
Poznać jego mocne strony.
Umacniać w dziecku pozytywne wartości, zainteresowania
Zapewnić mu warunki do pracy.
Wzmacniać pozytywnie, czyli nagradzać pochwałą nawet za
drobne sukcesy. Nadzorować systematyczną pracę.
Nauczyć stałego korzystania ze słownika ortograficznego.
Czytać wspólnie z dzieckiem.
Pobudzać u dziecka potrzebę czytania dla przyjemności.
Ćwiczyć pisanie z pamięci.
Czego rodzice robić nie powinni
Nie tłumaczyć trudności dziecka wyłącznie lenistwem.
Nie porównywać z rówieśnikami czy rodzeństwem.
Nie liczyć na natychmiastowe efekty.
Nie krytykować i ośmieszać.
Nie podważać autorytetu nauczycieli i terapeutów.
Nie usprawiedliwiać niechęci do wykonywania ćwiczeń.
Nie odrabiać za dziecko prac domowych.
Nie poprawiać błędów w pracach pisemnych ( dziecko powinno
nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym).
Proponowane zeszyty ćwiczeń:
J. Studnicka, Ortograffiti, zeszyty 1-8; kl.IV-VI.
M. Iwanowicz, Mistrz ortografii. Podręcznik do
systematycznej nauki ortografii dla klas IV –VI szkoły
podstawowej.
Z Saduś, Ortografia kl. IV –VI.
M. Iwanowicz, Sztuka pisania wypracowań. Poradnik dla
uczniów z ćwiczeniami- cykl.
M. Barańska, K. Sirak – Stopińska, Lubię czytać ze
zrozumieniem. Testy dla uczniów klas II-IV szkoły podstawowej.
D. Gmosińska, Czytam, rozumiem, wiem. Teksty i ćwiczenia
dla uczniów z trudnościami w czytaniu.
A. Jurek, Skoncentruj się.
Podsuń do czytania swojemu dziecku:
G. Kasdepke "Kacperiada"
A. A. Milne "Kubuś Puchatek"
E. Lindo "Jestem super Mateuszek"
A. Lingrend "Fizia Pończoszanka", "Dzieci z Bulerbyn",
"Bracia Lwie Serce" i inne tej autorki
Z. Nienacki "Pan Samochodzik", "Niesamowity dwór"
F. Simon "Koszmarny Karolek" ( seria)
A. Szklarski "Wyprawa Tomka"
J. Kulmowa "Wio, Leokadio!"
J. Onichimowska "Dobry potwór nie jest zły"
L Bardijewska "Zielony Wędrowiec"
S. Lem "Bajki robotów"
Dyslektyk II
- w programie jest wiele różnorodnych
ćwiczeń doskonalących percepcję wzrokową i słuchową, a co za tym
idzie doskonalących umiejętność czytania (www.bpp.com.pl;
Media Markt).
Sposób na dysleksję- uzupełnienie Dyslektyka II- w
programie znajdziemy duży zbiór ćwiczeń rozwijających słuch
fonetyczny oraz analizę i syntezę słuchową. Są tu także
ćwiczenia sprawdzające znajomość ortografii.
Polonus. Gramatyka języka polskiego – w programie
zamieszczono uporządkowaną wiedzę gramatyczną oraz ćwiczenia w
konstruowaniu wypowiedzeń, rozpoznawaniu części mowy i części
zdania
Ortofrajda - przez krainę Ortofrajdy prowadzą nas
animowani bohaterowie; ćwiczenia są bogato ilustrowane zdjęciami
i grafiką; Ortofrajda uczy ortografii w formie opowieści i
zabawy (www.ortofrajda.pl)
tel. kont. (058) 3057267 oraz e-mail:
pswd@ortofrajda.pl
Dla najmłodszych: Królik Bystrzak kl.I, Alfabet i
nauka czytania od 3 lat, Klik uczy czytać. Multimedialny
elementarz-
animowane prezentacje liter, ponad 100 zabaw, krzyżówek,
zagadek, rebusów, łamigłówek itp. Z tej serii również: Klik
uczy ortografii, Klik uczy matematyki.
Faber, E. Mazlish "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały -
jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły".
V. Stowe, A. Thompson "Jak porozumieć się z własnym
dzieckiem".
F.L. Ilg, L. B. Ames "Rozwój psychiczny dziecka od
0-10lat. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy".
B. Jakubowska "Jak mądrze kochać dzieci. Poradnik dla
zagubionych rodziców".
M. Bogdanowicz, A. Adryjanek „ Uczeń z dysleksją w szkole.
Poradnik nie tylko dla polonistów” OPERON Gdynia 2004.
M. Bogdanowicz, M. Rożyńska „ Uczeń z dysleksją w domu”
OPERON.
I. Mańkowska „ Kreowanie rozwoju dziecka” OPERON.
Ciekawe strony
http://szkola.wi.ps.pl/2003/terapia_pedagogiczna/index.html
http://szkola.wi.ps.pl/2003/terapia_pedagogiczna/cwiczenia.html
|